ऐ जिंदगी तेरे दामन से
धूल उड़ा दूंगी
तू फेकेगी पत्थर
उसको मैं फूल बना दूंगी
Tag: poems
व्यक्तिमत्त्व
निरनिराळ्या रंगाच
वेगवेगळं महत्त्व
असतं एकदम खास
प्रत्येक व्यक्तिमत्त्व
हलकं फुलकं
आकाशातल्या ताऱ्याला
स्वतःशी नाही जोडल
सतत चढाओढ करणाऱ्या
वृत्तीला दूर सोडलं
निरपेक्ष आनंदात
मनाला वेडं केलं
अपेक्षांचं ओझं उतरवल्यावर
आयुष्य हलकं फुलकं झालं
आपणच
कुणाला काहीही वाटो
त्याने काय फरक पडतो?
फरक तेव्हाच पडतो
जेव्हा आपणच मनात कुढतो
नशिब
कधी कधी
नाही जुळू शकत दोन टोकं
नशिबाच्या भाळावर असतात
परिस्थितीची भोकं !!
तेव्हाच खरं जगतो
गाण्यात धुंद होतो
प्रेमात बुडतो
गप्पांमध्ये रंगतो
निसर्गात रमतो
माणूस स्वतःला विसरतो
तेव्हाच खरं जगतो
वारा पांघरून
कुठे सतत वेड्यासारखं
स्वप्नांमागे धावणं
कधीतरी हवं वारा पांघरून
गवतावरती झोपणं
वाळू
किती अर्थ द्यायचा
किती अर्थपूर्ण जगायचं
वाळूसारख सहजच
का नाही निसटून जायचं!!!