Tag: marathi kavita

फक्त मोकळं आकाश हवं
मुक्त कल्पनांचा श्वास हवा
हिरव्या गर्द बहराचा
नित्य नवा सहवास हवा……
किती पैशात मिळेल सांगा

जे काही घडत आहे मनात
तेही नसतो आपण
आपण असतो
खोल जाणिवेतून येणारा
अभेद्य अस्तित्व असलेला
अंतिम निर्णय!

आपण नेहमीच योग्य असतो
सतत पटवून सांगतो!
पण वेगळ काही वागून पाहू
हे न जाणवल्याने
नात्याचा सुखद प्रवास
तिथेच पूर्ण थांबतो…

आपण फक्त मोकळं सोडायचं
जखडलेल्या मनाला
मग हतबल अडचणी
स्वतःच स्वतःला सोडवत जातात
वेळेचा खंबीर हात पकडून !!!

मेंदू म्हणतो
तोड भावनांचे वेडे मनोरे
फसव्या मनाचे
खोटेच खेळ सारे
पूर्ण वाचा

जखमांची फुलं बनवायची अद्भुत कला
थोडी जमलीय… पूर्ण जमेल!!
तेव्हाच तुझ्या अद्वैताची कथा
परमेश्वरा मी सगळ्यांना सांगेन

दुःख आणि एकटेपणा
कुणाची पाठ सोडत नाहीत
कुणाला नको असूनही वेडे
माझ्याबरोबर थांबत नाहीत!!