आकाशातल्या ताऱ्याला
स्वतःशी नाही जोडल
सतत चढाओढ करणाऱ्या
वृत्तीला दूर सोडलं
निरपेक्ष आनंदात
मनाला वेडं केलं
अपेक्षांचं ओझं उतरवल्यावर
आयुष्य हलकं फुलकं झालं
आपणच
कुणाला काहीही वाटो
त्याने काय फरक पडतो?
फरक तेव्हाच पडतो
जेव्हा आपणच मनात कुढतो
नशिब
कधी कधी
नाही जुळू शकत दोन टोकं
नशिबाच्या भाळावर असतात
परिस्थितीची भोकं !!
तेव्हाच खरं जगतो
गाण्यात धुंद होतो
प्रेमात बुडतो
गप्पांमध्ये रंगतो
निसर्गात रमतो
माणूस स्वतःला विसरतो
तेव्हाच खरं जगतो
वारा पांघरून
कुठे सतत वेड्यासारखं
स्वप्नांमागे धावणं
कधीतरी हवं वारा पांघरून
गवतावरती झोपणं
वाळू
किती अर्थ द्यायचा
किती अर्थपूर्ण जगायचं
वाळूसारख सहजच
का नाही निसटून जायचं!!!
एकांत
एकांतात मी
स्वतःसोबत असणं
एक मधूर संगीत आहे..
स्वतः स्वतःसाठी
रचलेल्या आयुष्याचं
अप्रतिम गीत आहे!
प्रेम
अचानक या डोळ्यात अश्रूंचा येतो पूर!
प्रेमाने ओतप्रोत भरून येतो उर…
प्रेम नकोच असं ज्यात नाही उणी दुणी
व्यवहारी या जगात कुणाचं नाही कुणी.