लग्नाचं वय! लग्नाचं वय! ऐकून साक्षी वैतागली होती.. पण वेळेत सगळ उरकलं पाहिजे हेही तिला कळत होतं. करिअर तर पुढे पुढे आव्हानं देतच राहातं.. शेवटी साक्षीने स्थळं पहायचं ठरवल.
आई: “सातार्डेकर एकदम विश्वासू आहेत. त्यांनी पूर्ण विचार करूनच हे स्थळ आणलं असणार. पहिलंच स्थळ आहे अजून पाहू असं म्हणून उगाच पुढे ढकलू नकोस.”
साक्षी:”हो ग आई… तू तयारी कर आधी पटापट.. उशीर झाला तर इम्प्रेशन वाईट पडेल.”
आई: “हा काय तुझ्या नोकरीचा इंटरव्ह्यू आहे इम्प्रेशन वाईट पडायला…”
आई आणि साक्षी कार ने निघाले आणि रेस्टॉरंट मध्ये वेळेत पोहोचले. सुमित आणि सुमितचे आई बाबा अगदी वेळे आधी येऊन रेस्टॉरंट मध्ये बसले होते. साक्षीला पाहून सुमितचा चेहरा खुलला.. पण सुमित मध्ये पाहताक्षणी छाप पडावी असं काहीच नव्हतं… दिसणं हे काही सक्षीच लग्नाचं प्रमाण नव्हतं.. म्हणून तिने त्याला बाद केलं नाही..
इकडची तिकडची बोलणी झाली. मुला मुलीला वेगळ बोलू द्यावं अस सुमितच्या आईच मत पडलं… मग त्या दोघांना बाहेर फिरून येऊ द्या असा विचार मांडण्यात आला आणि त्याला साक्षी तयार झाली.
सुमित: “माझी ऑफिसची मीटिंग आहे आठ वाजताची.. तुमची हरकत नसेल तर आपण उद्या भेटूया..”
साक्षी: “पण शनिवारी तुम्हाला सुट्टी असते ना.”
सुमित: “सध्या एक महत्त्वाचा प्रोजेक्ट येतोय तर थोड जास्त काम आहे.”
साक्षीच्या मनात पाल चुकचुकली.. हा वर्काहॉलीक आहे की काय. आताच असं बोलतोय तर नंतर मला वेळ देईल काय…
दुसऱ्या दिवशी सुमित आणि साक्षी बागेमध्ये भेटले.
साक्षी: “तुम्हाला काम खूप आवडत वाटत.”
सुमित: “तसं नाही पण काम केलं की त्यातल्या सगळ्या आव्हानांची मजा घेता आली पाहिजे. नाहीतर आयुष्य नीरस होईल.”
साक्षीला पटत..
सुमित: “तुम्हाला छंद जोपासायला वेळ मिळतो का?”
साक्षी: “आमचा टेरेस फ्लॅट आहे तर मला झाडं लावून त्यांची काळजी घ्यायला खूप आवडत..”
सुमित: “ओह.. काय योगायोग आहे. मलाही झाडांची काळजी घ्यायला खूप आवडत. आमच्या रो हाऊसच्या भोवती मोठी झाड पण लावलीत मी.. चिकू पेरू वगैरे..”
साक्षी: “काय म्हणता मग तर खूप मजा येईल”
सुमितने चमकून तिच्या कडे बघितलं आणि मिश्किल चेहरा करून विचारलं..
सुमित: “हा तुमचा होकार समजू का मी?”
साक्षी लाजली. आणि विषय बदलण्यासाठी म्हणाली
“अजून काय छंद आहेत तुमचे?”
सुमित: “वाचन! आता फार वेळ मिळत नाही पण पूर्वी मी खूप वाचायचो”
साक्षी: “कशा प्रकारचं वाचता तुम्ही”
सुमित: “मला काल्पनिक आणि माहितीपूर्ण असं दोन्ही वाचायला आवडतं.”
साक्षी: “मग सध्या काय वाचलं किंवा वाचताय?”
सुमित: “सृष्टीची रचना देवाने केली की उत्क्रांतीतून झाली याचा उहापोह करणारं एक पुस्तक आहे.”
साक्षी: “अरे वा! काय म्हटलंय मग त्यात?”
सुमित बोलत राहिला आणि साक्षी ऐकत राहिली.. मनाचे धागे एकमेकांत गुंफून एक सुंदर नक्षी बनू लागली..
दुसऱ्या दिवशी साक्षी प्रसन्न मनःस्थितीत उठली आणि तिला असं वाटून राहीलं की ही प्रेमाची जादू आहे का? …….
ऑफिस मध्ये तिचा नवीन मदतनीस येणार होता आज. तिला तिच्या सगळ्या कामाची रूपरेषा त्याला द्यायची होती. साक्षी ऑफिसमध्ये वेळेत पोहोचली आणि रिसेप्शन मध्ये एक खूप देखणा मुलगा बसलेला पहिला… साक्षीला पाहताच तो उठून उभा राहिला.
अद्वैत: “हॅलो साक्षी मॅडम!”
साक्षी: “ओह तुम्ही अद्वैत सावंत का?”
अद्वैत: “हो. गुलाम आपकी सेवा मे हाजिर है!”
साक्षीला पटकन हसू आलं…
साक्षी: “ओळखी करण्यात पटाईत दिसता तुम्ही…”
अद्वैत: “अजून खूप गोष्टीत पटाईत आहे.. आप आजमाके तो देखिये..”
साक्षी पुन्हा हसली
साक्षी:”तुम्ही मला ओळखलं कस?”
अद्वैत: “साक्षी मॅडम सुंदर आहेत असं म्हटल होत मला कुणीतरी..”
साक्षी परत हसली
साक्षी:”आशा करते तुम्ही बोलण्यात आहात तसेच कामात पण हुशार असाल.”
अद्वैत: “आशा नाही ऑर्डर.. तुम्ही ऑर्डर करायची आणि आम्ही ती चांगल्या प्रकारे पूर्ण करणार. बघालच तुम्ही”
साक्षीने दिवसभर अद्वैतला ट्रेनिंग दिलं.. पण दिवसाच्या शेवटीही ती टवटवीत फुलासारखी खुललेली होती.. आज ती जितकी हसली तेव्हढी ती कधीच हसली नव्हती….
दुसऱ्या दिवशी कसलंस स्वप्न बघत साक्षी उठली.. तिच्या अस्पष्ट जागृतीवर कुठलासा अस्पष्ट चेहरा येत होता… आणि थोड्याच वेळात तो चेहरा स्पष्ट झाला… अद्वैत… अद्वैत हात पसरून तिला मिठीत बोलावत होता आणि साक्षी ताडकन उठली.. तिला आठवल तिने सुमितकडे वेळ मागितला होता की आपण एकमेकांना अजून ओळखुया.. लग्नाची घाई आणि ओझं वाटायला नको… ती संध्याकाळी सुमितला भेटणार होती… आणि तिला मेल्याहून मेल्यासारख झालं.. अद्वैतचा चेहरा असा का शिरू पाहतोय माझ्या मनात…
पूर्ण वाचा
