gift poems

Gift poems to loved ones in English, Hindi and Marathi

Cherish poems on the site and also buy customised poems to gift to your loved ones.

Read More
videos

Interesting Videos – Poetic, life coach and more

You can enjoy videos mixed with poems for perfect entertainment, or get self help and more.

Read More
speaking photos

Speaking Photos – Your photos, our poems

Whenever you click beautiful photos, you can send us. We will write beautiful poems on them to display on site.

Read More
marathi short stories

Marathi Short Stories

Read interesting, emotional marathi short stories. Give your comments and opinions.

Read More
Marathi Short Stories

निवड

लग्नाचं वय! लग्नाचं वय! ऐकून साक्षी वैतागली होती.. पण वेळेत सगळ उरकलं पाहिजे हेही तिला कळत होतं. करिअर तर पुढे पुढे आव्हानं देतच राहातं.. शेवटी साक्षीने स्थळं पहायचं ठरवल.
आई: “सातार्डेकर एकदम विश्वासू आहेत. त्यांनी पूर्ण विचार करूनच हे स्थळ आणलं असणार. पहिलंच स्थळ आहे अजून पाहू असं म्हणून उगाच पुढे ढकलू नकोस.”
साक्षी:”हो ग आई… तू तयारी कर आधी पटापट.. उशीर झाला तर इम्प्रेशन वाईट पडेल.”
आई: “हा काय तुझ्या नोकरीचा इंटरव्ह्यू आहे इम्प्रेशन वाईट पडायला…”

आई आणि साक्षी कार ने निघाले आणि रेस्टॉरंट मध्ये वेळेत पोहोचले. सुमित आणि सुमितचे आई बाबा अगदी वेळे आधी येऊन रेस्टॉरंट मध्ये बसले होते. साक्षीला पाहून सुमितचा चेहरा खुलला..  पण सुमित मध्ये पाहताक्षणी छाप पडावी असं काहीच नव्हतं… दिसणं हे काही सक्षीच लग्नाचं प्रमाण नव्हतं.. म्हणून तिने त्याला बाद केलं नाही.. 
इकडची तिकडची बोलणी झाली. मुला मुलीला वेगळ बोलू द्यावं अस सुमितच्या आईच मत पडलं… मग त्या दोघांना बाहेर फिरून येऊ द्या असा विचार मांडण्यात आला आणि त्याला साक्षी तयार झाली.
सुमित: “माझी ऑफिसची मीटिंग आहे आठ वाजताची.. तुमची हरकत नसेल तर आपण उद्या भेटूया..”
साक्षी: “पण शनिवारी तुम्हाला सुट्टी असते ना.”
सुमित: “सध्या एक महत्त्वाचा प्रोजेक्ट येतोय तर थोड जास्त काम आहे.”
साक्षीच्या मनात पाल चुकचुकली.. हा वर्काहॉलीक आहे की काय. आताच असं बोलतोय तर नंतर मला वेळ देईल काय…

दुसऱ्या दिवशी सुमित आणि साक्षी बागेमध्ये भेटले.
साक्षी: “तुम्हाला काम खूप आवडत वाटत.”
सुमित: “तसं नाही पण काम केलं की त्यातल्या सगळ्या आव्हानांची मजा घेता आली पाहिजे. नाहीतर आयुष्य नीरस होईल.”
साक्षीला पटत..
सुमित: “तुम्हाला छंद जोपासायला वेळ मिळतो का?”
साक्षी: “आमचा टेरेस फ्लॅट आहे तर मला झाडं लावून त्यांची काळजी घ्यायला खूप आवडत..”
सुमित: “ओह.. काय योगायोग आहे. मलाही झाडांची काळजी घ्यायला खूप आवडत. आमच्या रो हाऊसच्या भोवती मोठी झाड पण लावलीत मी.. चिकू पेरू वगैरे..”
साक्षी: “काय म्हणता मग तर खूप मजा येईल”
सुमितने चमकून तिच्या कडे बघितलं आणि मिश्किल चेहरा करून विचारलं..
सुमित: “हा तुमचा होकार समजू का मी?”
साक्षी लाजली. आणि विषय बदलण्यासाठी म्हणाली
“अजून काय छंद आहेत तुमचे?”
सुमित: “वाचन! आता फार वेळ मिळत नाही पण पूर्वी मी खूप वाचायचो”
साक्षी: “कशा प्रकारचं वाचता तुम्ही”
सुमित: “मला काल्पनिक आणि माहितीपूर्ण असं दोन्ही वाचायला आवडतं.”
साक्षी: “मग सध्या काय वाचलं किंवा वाचताय?”
सुमित: “सृष्टीची रचना देवाने केली की उत्क्रांतीतून झाली याचा उहापोह करणारं एक पुस्तक आहे.”
साक्षी: “अरे वा! काय म्हटलंय मग त्यात?”
सुमित बोलत राहिला आणि साक्षी ऐकत राहिली.. मनाचे धागे एकमेकांत गुंफून एक सुंदर नक्षी बनू लागली..

दुसऱ्या दिवशी साक्षी प्रसन्न मनःस्थितीत उठली आणि तिला असं वाटून राहीलं की ही प्रेमाची जादू आहे का? …….

ऑफिस मध्ये तिचा नवीन मदतनीस येणार होता आज. तिला तिच्या सगळ्या कामाची रूपरेषा त्याला द्यायची होती. साक्षी ऑफिसमध्ये वेळेत पोहोचली आणि रिसेप्शन मध्ये एक खूप देखणा मुलगा बसलेला पहिला… साक्षीला पाहताच तो उठून उभा राहिला.
अद्वैत: “हॅलो साक्षी मॅडम!”
साक्षी: “ओह तुम्ही अद्वैत सावंत का?”
अद्वैत: “हो. गुलाम आपकी सेवा मे हाजिर है!”
साक्षीला पटकन हसू आलं…
साक्षी: “ओळखी करण्यात पटाईत दिसता तुम्ही…”
अद्वैत: “अजून खूप गोष्टीत पटाईत आहे.. आप आजमाके तो देखिये..”
साक्षी पुन्हा हसली
साक्षी:”तुम्ही मला ओळखलं कस?”
अद्वैत: “साक्षी मॅडम सुंदर आहेत असं म्हटल होत मला कुणीतरी..”
साक्षी परत हसली
साक्षी:”आशा करते तुम्ही बोलण्यात आहात तसेच कामात पण हुशार असाल.”
अद्वैत: “आशा नाही ऑर्डर.. तुम्ही ऑर्डर करायची आणि आम्ही ती चांगल्या प्रकारे पूर्ण करणार. बघालच तुम्ही”
साक्षीने दिवसभर अद्वैतला ट्रेनिंग दिलं.. पण दिवसाच्या शेवटीही ती टवटवीत फुलासारखी खुललेली होती.. आज ती जितकी हसली तेव्हढी ती कधीच हसली नव्हती….

दुसऱ्या दिवशी कसलंस स्वप्न बघत साक्षी उठली.. तिच्या अस्पष्ट जागृतीवर कुठलासा अस्पष्ट चेहरा येत होता… आणि थोड्याच वेळात तो चेहरा स्पष्ट झाला… अद्वैत… अद्वैत हात पसरून तिला मिठीत बोलावत होता आणि साक्षी ताडकन उठली.. तिला आठवल तिने सुमितकडे  वेळ मागितला होता की आपण एकमेकांना अजून ओळखुया.. लग्नाची घाई आणि ओझं वाटायला नको… ती संध्याकाळी सुमितला भेटणार होती… आणि तिला मेल्याहून मेल्यासारख झालं.. अद्वैतचा चेहरा असा का शिरू पाहतोय माझ्या मनात…
पूर्ण वाचा

Marathi Short Stories

रूटीन

घड्याळाचा गजर वाजला आणि रुहीचे डोळे सटकन उघडले. आजकाल ती अशीच उठायची. शॉक लागल्यासारखी. पण तिला बिछान्यातून बाहेर पडायला खूप कष्ट घ्यावे लागायचे. तेच ते आयुष्य, तीच ती सकाळ, तेच ते तिघांचे डबे बनवणं, तेच ते ऑफिस, तीच ती लोकल आणि बायकांची मचमच…, तेच ओंकारचा अभ्यास घेणं..तेच ते काम…. रोज तेच ते…तेच ते… बऱ्याच दिवस हे कंटाळलेपण तिला त्रास देत होतं… आयुष्य एक नीरस यंत्र बनलं होतं….
पण आज तिला अगदीच उठवेना.. बिछान्याने तिला जणू काही घट्ट धरून ठेवलं होतं… विक्रांत तीच्यानंतर एक तासाने उठायचा… तो झोपला होता… ती मानसिकरीत्या कोलमडून गेली होती.. कुठे सुट्टी घेऊन बाहेर जावं म्हटल तर जमा खर्चाचा ताळमेळ बसणार नव्हता.. ओंकार च पूर्ण शिक्षण बाकी होतं.. आता कुठे सातवीत गेला होता तो.. तिला मार्ग संपल्यासारख झालं… बराच वेळ असाच गेला..
तितक्यात तिचा फोन वाजला… एव्हढ्या सकाळी फोन… तिने टेबलवर ठेवलेला फोन घेतला.. फोन रीमाचा होता..
रीमा: “अग न्यूज बघते आहेस की नाही..”
रुही: “नाही ग काय झालं?”
रीमा: “अग आपली कंपनी बँक्रप्ट झालीय… बंद पडली..”
रूही ताडकन उठून बसली..
रूही:”अगं असं अचानक काय झालं?”
रीमा: “माहीत नाही पण आधीपासूनच गोंधळ होता म्हणे.. फक्त आपल्याला कळू दिलं नाही.. पॉलिसीज चां खप कमी होता एव्हढ तर ऐकून होतो ना”
रूही: “अगं जाऊन बघुया तरी..”
पूर्ण वाचा

Marathi Short Stories, Uncategorized

मनाच्या भोवताली

नम्रताने, संदीपने भेट दिलेली साडी नेसली. नम्रताची सौंदर्य दृष्टीच चांगली होती. त्यामुळे तिचा ड्रेसिंग सेन्स, मेक अप सगळंच उत्तम असायचं. ती बऱ्याचदा संदीपला विचारायची, “मी मनाने अशीच असते पण दिसायला सुंदर नसते तर तू माझ्यावर प्रेम केलंच नसतं ना?” संदीपने याचं उत्तर कधीच नीट दिलं नव्हतं. तो मस्करीत तिला टाळत असे.
संदीप: “तू काय स्वतःला फार सुंदर समजतेस…”
नम्रता: “फार नाही पण आहेच ना?.. ”
संदीप चिडवल्यासारख हसतो..
नम्रता: “देईन फटका.. विद्रूप तर नाहीय ना?”
संदीप: “विद्रुपच आहेस म्हणून मी पसंत केलं…”
नम्रता: “हो हो… आला मोठा!”

नम्रता आणि संदीप नविन झालेल्या लाइट्स अँड साऊंड्स रेस्टॉरंट मध्ये निघाले. गाडीतून जाताना संदीप सतत फोन वर होता. आजकाल असच असायचं…संदीप सतत फोन वर.. भारावल्या सारखा तो यशाच्या मागे लागला होता… नम्रताचं आयुष्य म्हणजे फक्त संदीप आणि  तिचे काही छंद… नम्रतासाठी संदीप बरोबरचा क्वालिटी टाइम फार महत्त्वाचा होता. संदीप कॉलेज मध्ये अभ्यासात फार हुशार नव्हता. पण त्याची नाती जपायची आणि जोपासायची गोड सवय नम्रतला भुरळ पाडून गेली होती. नम्रताला आजकाल संदीप कडे बघताना कुणी परकाच माणूस दिसत असे… पण तिला समजत होतं संदीप रमलाय… त्याला कामात स्वतःला झोकून देणं… यशाच्या पायऱ्या चढत जाणं आवडत होतं.
पण आज प्रोमोशन च सेलिब्रेशन फक्त तिच्याबरोबर साजरं करायचं ठरवलं होत त्याने… मग हा वेळ तरी त्याने इतरांना.. कामांना विसरावं असं वाटत होत तिला..
पूर्ण वाचा

Marathi Short Stories

एक दिवस

गजराच्या आवाजाने निमिता उठली. बघते तर घड्याळात फक्त ५ वाजले होते.
‘असा कसा ६ चा गजर ५ ला वाजला?’
आणि तिने गजर बंद केला. खिडकीच्या बाहेरही अंधार होता.
‘एक तास झोपू शकतो आपण. नाहीतरी रात्रभर कुठे झोप आली. बॉस ने काय अपमान केला सगळ्यांसमोर… तेव्हापासून झोपच आली नाहीय ना नीट. पहिल्या रात्री तर रात्रभर टक्क जागी होते. भूकही लागतेय अस वाटत नाहीय तेव्हापासून. रूटीन चालवायचं फक्त आपलं. आईला कळायला नको. तिने आयुष्यातली सगळी आव्हानं समर्थपणे पेलली. तिला वाटेल काय ही आपली मुलगी. साधं ऑफिसचं काम नीट जमत नाहीय. लागल्यापासून ओरडा खातेय. स्वतःवरचा विश्वास हळू हळू संपूनच जाईल की काय असं वाटतय…..
……….
अरे विचार करता करता ६ वाजले..
पूर्ण वाचा

Marathi Poems

हलकं फुलकं

आकाशातल्या ताऱ्याला
स्वतःशी नाही जोडल
सतत चढाओढ करणाऱ्या
वृत्तीला दूर सोडलं
निरपेक्ष आनंदात
मनाला वेडं केलं
अपेक्षांचं ओझं उतरवल्यावर
आयुष्य हलकं फुलकं झालं

Marathi Poems

प्रेम

अचानक या डोळ्यात अश्रूंचा येतो पूर!
प्रेमाने ओतप्रोत भरून येतो उर…
प्रेम नकोच असं ज्यात नाही उणी दुणी
व्यवहारी या जगात कुणाचं नाही कुणी.

Marathi Poems

ताई

अजूनही आनंद होतो
तिला अचानक पाहून
थोड्याशा विसाव्याला
हक्काची कूस मिळते
कीतीही मोठं झाले
केस पिकले तरीही
जीवाला जीव देणारी
ताई ही ताईच असते

Marathi Short Stories

सोफा

फोनच्या एस एम एस ची रिंग वाजली. कामात व्यग्र असलेल्या मनिषाने लॅपटॉप च्या स्क्रिन वरचं लक्ष न हटवता फोन उचलला आणि पटकन बघूया असं ठरवत एस एम एस वाचला. “अरे !!!” आणि तिचा चेहरा आनंदाने उजळला… ती उत्साहात उठली… पण सभोवती बघितल्यावर तिला जाणवलं, इथे ऑफिसमध्ये कुणाबरोबर हा आनंद वाटणार!!! आणि ती खाली बसली. पुन्हा एकदा एस एम एस वाचून ती समाधानाने हसली आणि तिला कुठेतरी वाचलेलं आठवलं. ‘जगातले सगळ्यात सुंदर शब्द “आय लव्ह यु” नसून “सॅलरी क्रेडीटेड” हे आहेत’…
पूर्ण वाचा

Satirical Marathi Articles

९०% निर्वाण

दोस्तांच्या ग्रुप वर वायफळपणा करताना थिल्लर अतीहुशारी करण्याचा माझा नेहमीचा छंद उफाळून आला आणि मी म्हटल, मी ९०% निर्वाण स्थितीत जगते. अर्थात नेहमीप्रमाणे बहुतेकांनी माझ्याकडे दुर्लक्ष केलं. पण एक गंभीर अभिप्राय आला. निर्वाण १००% असावा.
एकदा कुठल्या ग्रंथातल्या विचारावर घरात चर्चा चालू होती…
पूर्ण वाचा

Marathi Poems

कृती

विचार केला वाईट घटनेचा
तर वेगवेगळे फाटे फुटत जातील
अर्थांच्या जाळ्यांनी
मनाचे गाभारे घुसमटत राहतील
खोटेपणाच्या मागेही
खरं असत उभ
मुक्त होऊन सगळ्यातून
कृती करत राहशील
तरच जगत राहशील

Marathi Poems

वळण

त्या वळणावर आले
तेव्हाच जाणवल होत
आता अश्रूंचा पाऊस पडणार
खूपशा कविता झडणार
माझं मन माझ्याशीच लढणार
दुःखाने jam-packed
दिवस आणि रात्र असा
यातून पण आनंदात यायला शिकवणारा
Power-packed अनुभव घडणार

Marathi Poems

जिव्हाळा

त्याने दिली होती
हृदया वरची
ती खोलवर गेलेली
सुकून उरलेली
काळीकुट्ट जखम
आणि कदाचित
स्वप्नांना कचकन पडलेला
सर्वात मोठा तडा
तेव्हाचाच होता…
फिरून पुन्हा जेव्हा…
पूर्ण वाचा

Marathi Very Short Stories

दृष्टी – अ. ल. क. – ४

मुग्धा हसरी चर्या ठेवण्याचा आणि निस्तेज डोळे लपवण्याचा प्रयत्न करत गृहप्रवेशाच्या कार्यक्रमात वावरत होती…
कुणीतरी मोठ्याने म्हणालं “वा फॉल सीलिंग वरची नक्षी किती छान आहे!” मुग्धाने आपसूक वर पाहिलं. एकमेकांत गुंतलेल ते फुला फांद्यांच जंगल तिला ओढाताण करत असल्यासारख दिसल… तितक्यात तिचा फोन वाजला.. पूर्ण वाचा

Satirical Marathi Articles

झुरळ आणि मी..

आपण सगळे एकाच युनिव्हर्सल एनर्जीचा भाग आहोत आणि म्हणून आपण सगळे जोडलेले आहोत असं म्हटल जात. मलाही हे खर असावं अस वाटत. पण याला मोठा तडा जातो जेव्हा मी कोपऱ्यातून मिषा वळवळवत स्फूर्तीने आपल्याच दिशेने धावत येणाऱ्या झुरळाला बघते. मी समजू शकते त्यालाही जगण्याचा अधिकार आहे. पण असंबद्ध पणे धावून दुसऱ्यांना घाबरवण हे भगवे कपडे घालून अश्लील नृत्य करण्याइतकंच निषिद्ध आहे. माझ्या एका ओळखीच्या मुलाच्या चड्डीत एकदा झुरळ शिरल होत. अर्थात तो लहान असताना….
पूर्ण वाचा

Hindi Poems

मैं वो नही हूं

मैं वो नही हूं
जो दिखती हू तुम्हे
जिम्मेदारियों की
बोझ के तले
दबने के बाद!
मैं वो नही हूं
जो बच जाती है
घड़ी के काटो के पीछे
भागने के बाद!
दफ्तर के
दाव पेच से सेहमी..
पूरा पढ़िए

Marathi Poems

आता तरी सोड!

आता तरी सोड ते
मुळू मुळू रडणं
झालेल्या घटनेचा घासून घासून
पूर्ण कीस काढणं

आता तरी मुक्त कर
भूतकाळाच्या भुतांना…..
पूर्ण वाचा

Marathi Poems

तशी तर…

तशी तर रागावण्यासाठी
बरीच कारणं आहेत
पण मनाचा तोल सांभाळायला
शांत राहणं भाग आहे

तशी तर रडण्यासाठी
बरीच कारणं आहेत…
पूर्ण वाचा

Marathi Poems

तेव्हा आपण “जगतो”

सळसळणाऱ्या पावसात
प्रेम धुंद होऊन
हातात हात गुंफतो
तेव्हा आपण “जगतो”

मैत्रीच्या बैठकीत
हास्याच्या जल्लोषात
भान विसरून रमतो
तेव्हा आपण “जगतो”

एकांताच्या ध्यान मंत्रात
स्वतःचा मोकळा सूर…
पूर्ण वाचा

Satirical Marathi Articles

व्हॅलेंटाईन्स डे सिनेमा विशेष ;)

सगळ्यांना हॅपी व्हॅलेंटाईन्स डे!!!! हो! मी “जनम जनम” ची “एकटी” आहे. नाही नाही वाईट नाही वाटत मला… त्याच काय झालं “मैंने प्यार किया.” पण “हम आपके है कौन” विचारल्यावर प्रत्येक “लव्ह स्टोरी” चा शेवट “याराना” मध्येच झाला.
पूर्ण वाचा

Marathi Short Stories

व्हर्जीन

दरवाजा आवेशात उघडला आणि ते दोघे एकमेकांना बिलगून बेडरूम मध्ये शिरले. त्याच्या मजबूत घट्ट मिठीत तिच्या श्वासांची लय उत्तेजित होत होती. त्याच्या पिळदार बाहूंत तिने स्वतःला विरघळून टाकलं. त्याने तिला उचलून बिछान्यावर फुलासारखं अलगद झोपवलं आणि तो तिला बिलगला. ओठांना ओठांची भेट घडणार… तितक्यात टेबल वरच्या पर्स मधला फोन वाजायला लागला. मेघाचं लक्ष फोन कडे गेलं. बाईचा टाईप बघून सर्विस द्यायची हे राज चं सूत्र होतं. तो कुठल्याही प्रकारच्या स्त्रीला संतुष्ट करण्यात तरबेज होता. राज तरी त्याचं खरं नाव कुठे होतं म्हणा… पण राज की करण की अर्जुन काय फरक पडतो? व्हॉट मॅटर्स इज क्वालिटी ऑफ सर्विस! त्याने प्रेमाने मेघा चा चेहरा स्वतःकडे वळवला… पण मेघाचं लक्ष लागेना.
पूर्ण वाचा

Satirical Marathi Articles

कांदेपोहे

आयुष्य हे चुलीवरल्या कढईतले कांदेपोहे… हे गाणं ऐकलं तेव्हा वाटलं उगाचच हां…  अतिशयोक्ती! पण प्रत्यक्ष लग्नाच्या आखाड्यात पाय ठेवले तेव्हा फोडणीत ढवळून निघणं म्हणजे काय याची प्रचिती आली.

पहिला मुलगा बघायला आला तेव्हा मी नेहमीसारखी हसत बाहेर आले आणि सगळ्यांकडे बघत बसले. मुलाकडच्यांनी प्रश्न विचारले तेव्हा मीही काही प्रश्न विचारले. हिला आधीच ट्रेनिंग द्यायला पाहिजे होत अशा अविर्भावात सगळे माझ्याकडे बघत राहिले. आणि मी अजाण बालक! पाहुणे निघून गेले आणि मुलाकडच्यांसमोर आलीस कि इंटरव्ह्यू द्यायला म्हणत सगळ्यांनी माझी खरडपट्टी काढली. मुलगी थोडी फॉरवर्ड आहे असं म्हणत मुलाकडच्यांचा नकार आला.

पूर्ण वाचा